Konstantin I Veliki ili Flavije Valerije Konstantin (27. februar 272. /22. maj 337) je bio je rimski car od 306. do 337. godine i predstavlja jednu od ključnih ličnosti u istoriji Evrope i hrišćanstva.

Sproveo je čitav niz važnih administrativnih i vojnih reformi koje su osnažile Rimsko carstvo, uzdrmano velikom krizom 3. veka.

Njegova uloga u daljoj istoriji Evrope bila je presudna — kao prvi rimski vladar koji je prigrlio hrišćanstvo, dotad veru progonjene manjine, Konstantin je pokrenuo hristijanizaciju Carstva, čime je, uz osnivanje Konstantinopolja, postavio temelje budućem Vizantijskom carstvu.

Kao prvi hrišćanski car, veliki dobrotvor i ktitor hrišćanske crkve, Konstantin je nakon smrti bio kanonizovan.

U pravoslavnim crkvama poštuje se kao svetac i ravnoapostolni car.

Konstantin se rodio između 271. i 273. godine, 27. februara, u rimskom gradu Naisu (Naissus) tj. današnjem Nišu, u provinciji Gornja Mezija (Moesia Superior).

Otac mu je bio Konstancije Hlor, u to vreme rimski oficir visokog ranga, a majka Jelena, žena skromnog porekla, po nekima gostioničareva kći.

Konstantin Veliki je u svom rodnom gradu Naisu uredio rezidenciju u Medijani.

U Srpskoj pravoslavnoj crkvi sveti Konstantin se slavi zajedno sa svojom majkom, svetom Jelenom, 3. juna po novom (gregorijanskom), odnosno 21. juna po starom (julijanskom) kalendaru.

Pod ovim znakom pobeđuješ

Na putu za Večni Grad, Konstantin je doživeo mistično iskustvo nakon koga se otvoreno opredelio za hrišćansku veru.

Po biografu episkopu Evseviju Cezarejskom car se molio bogu koga je poštovao i njegov otac i narednog dana na nebu, iznad sunca, Konstantin i njegova vojska su ugledali svetlosni krst sa natpisom „ovim pobeđuj“.

Car nije bio siguran u značenje vizije dok ga u snu nije posetio Hrist i preporučio mu da napravi vojni steg u obliku znaka viđenog na nebu i iskoristi ga u bici.

Sutradan, Konstantin je naredio da se iskuje vojni steg (labarum) sa vencem na vrhu u kome se nalazila spojena grčka slova H i R u vidu Hristovog monograma.