Poslednja klapa filma o Zoranu Radmiloviću
Proteklog vikenda pala je i poslednja klapa snimanja dokumentarnog filma „Glumčina“ o pokojnom Zoranu Radmiloviću, niške City produkcije. Poslednje sekvence snimljene su u Beogradu i Novom Sadu, a o čuvenom Radmiloviću sa puno emocija pričali su njegovi prijatelji.
O glumcu, dramskom pesniku, pustolovu Zoranu Radmiloviću, valja i govoriti i ćutati – napisao je svojevremeno Muharem Pervić. Valja ga se sećati u ljubičastoj tami pozorišnog spektakla i tamnoj noći kada se vraćao svom domu. Kako god „valja ga se sećati“.
Snimanje filma počelo je u Zaječaru, rodnom gradu Zorana Radmilovića, nakon 35 godina od njegove smrti.
Na scenariju je radio glumac Milan Caci Mihajlović, koji je za Zoranom radio punih 13 godina u brojnim predstavama, ne samo u „Radovanu III“. Zato je pristao da svoja sećanja prenese ljudima koji rade film, jer, kako je istakao, ako je iko to zaslužio, to je Zoran Radmilović. Njega nema već 35 godina, ali je zahvaljujući izuzetnim ulogama prisutan i dan-danas.
Reditelj Vladimir Ristić kazao je da je snimanje filma bilo opterećeno krajnje nepodsticajnom situacijom zbog epidemije, ali ipak i pod takvim uslovima uspeli su da rad na terenu konačno privedu kraju.
„Film će po svojoj strukturi biti mozaičnog tipa. Imaće jednu liniju koja će pratiti Cacijeva svedočanstva na nivou biografskih podataka, zanimljivosti, anegdota i nekih dosad neobjavljenih priča. Sadržaće i svedočanstva ljudi koji su godinama sarađivali sa Zoranom u pozorištu i na filmu. Veliki oslonac je arhivski materijal, ogromna građa koja je ostala iza Zorana i koja predstavlja riznicu kulturne baštine Srbije“, kažu iz produkcijske kuće.
Ostvarenje „Glumčina“ će premijerno biti prikazano na „Danima Zorana Radmilovića“, i to povodom dva jubileja: 75. godina od osnivanja pozorišta u Zaječaru i 30. godina od osnivanja festivala. Takođe, biće prikazan i na Filmskim susretima u Nišu, ali i na mnogobrojnim festivalima u zemlji i regionu.
Ko je Zoran Radmilović
Zoran je rođen u Zaječaru 11.maja 1933. Završio je zaječarsku gimnaziju i bio je član dramske sekcije koju je vodio Milan Srdoč. Na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju diplomirao je 1963. godine.
Od 1962. do 1968. godine Zoran je bio član Beogradskog dramskog pozorišta, a 1968. godine je postao stalni član Ateljea 212 i u njemu je nastupao do smrti.
Dobitnik je Oktobarske nagrade grada Beograda i glumačkog priznanja „Dobričin prsten“.
Svoju poslednju, 299. predstavu „Radovan III” odigrao je 9. juna 1985. godine uz velike bolove, ali opet uz njegovu veliku želju predstava je održana do kraja. Preminuo je 21. jula 1985. godine u 53. godini života. Кremiran je, a njegova urna se nalazi u Aleji zaslužnih građana na Novom Groblju u Beogradu.
Kada je 1992.godine doneta odluka da se u Zaječaru organizuje pozorišni festival koji nosi njegovo ime ispravljena je nepravda prema još jednom Zaječarcu prema kome se njegov grad dugo nije odnosio kako treba.
Ulica u kojoj se nalazi Radmilovićeva rodna kuća dobila je njegovo ime, pozorište takođe, a pre 12 godina u blizini pozorišta, kod gradske biblioteke podignut mu je doličan spomenik.
